Yaylı Çalgılar (Keman) nedir?

Yaylı Çalgılar ( KEMAN)

“1.Keman”, “2.Keman” gibi  adlandırmalar, bu çalgının
orkestra içindeki görevlerinden ötürü  kullanılır. Keman, Orta Do’ nun altındaki
Sol’ dan dört oktav yukarıdaki Sol’a  kadar ses çıkarır ve bu sınır içinde çok
süratlı ve duygulu geçitler yapmak  yeteneğindedir. Özellikle soloya
uygundur. Orkestradaki kemanların yapılışlarında  hiçbir fark yoktur. Ancak
yazılan eser bakımından ayrı görevler yaptıkları için  birinci ve ikinci keman
diye ayrılırlar.
Çene altıyla  omuz arasına sıkıştırılarak çalınır. 35 ile
36 cm. arasında değişen bir gövdesi  vardır. Gövde asıl titreşimi sağlayan bir
üst kapak, bir dip kapak ve her iki  kapağı çemberleyen kasnaklardan
oluşur. Yayın daha kolay işleyebilmesi için  kapakların orta kısımları
daraltılmıştır. Köprünün
yanlarında (ff) biçiminde delinmiş kulaklar bulunur. Alt ve üst kapaklara
köprünün tel basıncına
direnebilmesi için  tonoz biçimi verilmiş ve çevresi tahta kaplama ile
işlenmiştir. Sap, kendisini  kuşatan besleme takozlarının içinden çıkar.Bu
takozlar kasnağın üst ucundaki  kasnakları da pekiştirir.Sap zarif bir kıvrımla
son  bulur.
Keman dört tel üzerine  düzenlidir. Tellerin ses düzeni
sırasıyla Sol, Re, La, Mi’ dir.Tellerin bir ucu,  gövdenin aşağı kısmında
bulunan telliğe, öteki ucu ise sapın baş tarafındaki  burgulara
iliştirilir. Sapları konik olan ve burgu yuvalarına sokulu bulunan bu  kulaklar
istenen gerilimin elde edilmesini sağlar. Gerçek bir kemanın yapımı için
birbirine eklenen parça sayısı seksende fazladır. Genellikle 2 cm. kalınlığında
bir çam veya akağaçtan, oyma kalemi ve rende kullanarak biçime sokulur.Keman
yapımındaki en küçük bir eksiklik veya değişiklik, çalgının ses rengini
etkiler.Dış etkilerden korunabilmesi için yapımı tamamlandıktan sonra, alkol,
terebentin içinde eritilmiş veya keten yağında ezilmiş bir zamkla
verniklenir.Bu  cilâ önemlidir.En iyi ses rengi olan kaliteli kemanların cilâsı
orijinal bir  formüle göre yapılmaktadır.